The Organ Project - Belgische première
The Organ Project is een bijzondere samenwerking tussen danser Salva Sanchis en organist Bernard Foccroulle
featuring Salva Sanchis (dans)
Program
In dit unieke orgel- en dansproject speelt Bernard Foccroulle een repertoire van solo-orgelcomposities. Salva Sanchis brengt drie dansers mee voor een ontmoeting tussen dans en muziek, met het orgel zelf als muzikaal en architecturaal middelpunt. Foccroulle speelt muziek van Bach, Buxtehude, Schlick, Berio en van hemzelf. Voor elk stuk muziek maakte Salva een specifieke choreografie. In de abdijkerk van Grimbergen bouwen we een scène waar het publiek rond kan zitten. De dans gebeurt dicht bij het publiek en neemt een centrale plaats in; hij staat in contrast, en zoekt tegelijk naar een evenwicht met de kracht van de ruimtevullende klank van het orgel. Zo ontstaat er een dialoog tussen beide verschillende media terwijl ze tevens sterk verweven zijn. The Organ Project is een bijzondere samenwerking tussen danser Salva Sanchis en organist Bernard Foccroulle, tevens ex-directeur van de Munt en directeur van het Festival International D’Art Lyrique de Aix-en-Provence. Het resultaat is een uniek locatieproject dat reeds te zien was in Frankrijk, Zwitserland en Duitsland. The Organ Project is nu voor het eerst te zien in België. Choreografie: Salva Sanchis | Dans: Tarek Halaby, Salva Sanchis, Manon Santkin, Georgia Vardarou | Orgel: Bernard Fouccroulle | Organisatie: Festival van Vlaanderen Vlaams-Brabant en CC Strombeek in samenwerking met vzw ‘de Rand’, de Vlaamse regering, de provincie Vlaams-Brabant en WAG www.kunst-werk.be
Organist: Bernard FoccroulleMore information
The Organ Project, een gesprek met Salva Sanchis "In The Organ Porject' ontstaat er een interactie tussen organist, dans en ruimte. De enige die deze interactie kan waarnemen is het publiek." Bernard Foccroulle is welicht het meest gekend als directeur van de Koninklijke Muntschouwburg. Een functie die hij bekleedde van 1992 tot 2007. Hij bracht vernieuwing in het gekende repertoire, maar gaf ook veel aandacht aan hedendaagse opera. Zo werden ook verschillende opdrachten gegeven aan Belgische componisten. Opvallend is dat Foccroulle ook ruimte gaf aan dansproducties in de Munt. Zo werd Rosas, het dansgezelschap van Anne Teresa De Keersmaeker, ‘compagnie in residence’. Sinds 2006 is Bernard Foccroulle directeur van het Festival Aix-en-Provence. In datzelfde jaar werd hij uitgenodigd voor een orgelconcert in de abdijkerk te Grimbergen maar wegens zijn prille directeurschap in Frankrijk werd dit toen geannuleerd. Dit wordt met ‘The Organ Project’ ruimschoots goedgemaakt. Foccroulle is ook componist en sinds het midden van de jaren 70 kende hij een internationale carriere als organist. Ook als uitvoerend musicus heeft hij altijd een ruim repertoire gespeeld van Renaissance tot hedendaagse muziek. Als solist heeft hij meer dan 30 cd’s op zijn naam staan. Zo nam hij het volledige orgelwerk op van Johann Sebastian Bach en Dietrich Buxtehude. Deze laatste opname uit 2007 werd bekroond met een ‘Diapason d’Or’ en de ‘Grand Prix de l’Academie Charles Cros’. Ook dit recente project ‘The Organ Project’ omvat muziek uit heden en verleden: de barokmuziek van Bach, Buxtehude en Schlick wordt geconfronteerd met hedendaagse muziek van Luciano Berio, Pascal Dusapin en Foccroulle zelf. Salva Sanchis studeerde aan de theaterschool van Barcelona alvorens hij in 1995 naar Belgie verhuisde, waar hij als een van de eersten les volgde aan de intussen gerenommeerde P.A.R.T.S. dansstudio. Daarna werkte hij mee aan verschillende dansproducties van Rosas als danser en werkte verschillende choreografieen uit in samenwerking met Anne Teresa De Keersmaeker. In ‘The Organ Project’ gaan muziek en dans samen. De choreografie is van Salva Sanchis en wordt uitgevoerd door 4 dansers, waaronder Sanchis zelf. Op het einde van het seizoen brengt hij in Cc Strombeek de solodansvoorstelling ‘Angle’. Ook dit is een voorstelling met live muziek, deze keer met piano gebracht door de uitmuntende pianist Yutaka Oya. Ik sprak met Salva Sanchis over dit unieke project toen hij in Grimbergen was voor een technisch bezoek aan de abdijkerk in mei jl. Zowel Bernard Foccroulle als Salva Sanchis betrokken in hun werk in het verleden verschillende kunstdisciplines. Ik vroeg hoe ‘The Organ Project’, waar muziek en dans samenkomen, is ontstaan. Het was Foccroulle die in Toulouse botste op een leegstaande kloosterkerk die deel uitmaakt van het Musee des Augustins. Hij bedacht voor deze ruimte aan een nieuw project met dans. Hij stelde de vraag aan Anne Teresa De Keersmaeker. Zij was echter niet vrij en stelde danser en choreograaf Salva Sanchis voor. ‘The Organ Project ‘ was geboren. De voorstelling kende zijn premiere in het Musee des Augustins in Toulouse in 2008 en was daarna nog te zien in Keulen. De Belgische premiere vindt plaats in Grimbergen. Daarna is de voorstelling nog te zien in Rotterdam en Brussel. ‘The Organ Project’ is opgebouwd uit muziek uit heden en verleden. Ik vroeg aan Sanchis of deze tegenstelling ook terug te vinden is in de dans. Deze omvat ook een dualiteit van gestructureerde choreografie en improvisatie maar is uitgewerkt op een totaal andere manier. Bij ieder muziekstuk vertrekt Sanchis van de muziek an sich : melodie, ritme, structuur. Dit vormt de basis voor de uitwerking van iedere choreografie. Daarnaast geeft Sanchis bepaalde stukken een choreografische structuur mee, maar laat hij bewust ruimte voor improvisatie. Choreografie & improvisatie, heden & verleden, dans & muziek vormen het fundament van deze voorstelling. Tot slot vroeg ik hem of de afstand tussen het podium en het orgel geen probleem vormt qua timing bij de uitvoering. Het podium zal immers onder de koepel, in het midden van de abdijkerk staan. Het orgel bevindt zich boven de ingang van de abdijkerk. Een ruime afstand in tegenstelling tot musici die zich in normale omstandigheden mee op het podium bevinden. De klank van het orgel vult de hele ruimte, dat vormt geen probleem. Maar er is wel een ander ongemak, namelijk dat de dansers en de organist elkaar niet zien. Ze kunnen geen tekens aan elkaar geven tijdens de voorstelling, ze kunnen niet anders dan elkaar blindelings te vertrouwen. (JS, Wegwijs sept-okt 2012)